Wat maakt kunst kunst???

Nu ik het onderstaande filmpje gezien heb, krijg ik een enorme drang om een blog te schrijven over kunst. In het filmpje wordt een schilderij van de Ikea getoond aan kunstkenners en kunstliefhebbers. De vraag die men stelt aan deze kunstfanaten is, hoeveel dit kunstwerk van de beroemde kunstenaar IKE Anderson, waard zou zijn.  De antwoorden zijn nogal uiteenlopend. Van ‘ik heb geen idee’ via ‘duizend euro’, naar ‘Voor 2,5 miljoen zou ik het kopen’.

Dit alles deed mij terugdenken aan mijn studietijd. Ik kreeg daar een opdracht om een abstract schilderij te maken. Het schilderij moest gebaseerd zijn op een muziekstuk en ik moest alle stappen van mijn creatief proces kunnen tonen. Schetsen, ideeën enz.. Tijdens het college, waarin we de uitleg kregen, mochten we alvast beginnen met het uitzoeken van een muziekje. Ook mochten we alvast enkele schetsen maken. Mijn les duurde na de uitleg nog tien hele minuten.

Op de avond voordat het schilderij ingeleverd moest worden, het was woensdagavond, bedacht ik mij dat ik niets meer aan de opdracht had gedaan. Die donderdagochtend zat ik dan ook al vroeg in de trein. Voordat mijn eerste college begon, wilde ik nog ‘even een schilderijtje maken’. Tijdens de treinrit, die ongeveer een uur duurde, ontvouwde zich een vaag idee in mijn brein. Vaag genoeg om voor abstract door te gaan. Snel haalde ik een doek bij dé kunstwinkel bij uitstek, de Action. Met een grootse snelheid voorzag ik het doek van de nodige plakkaatverf. Een kwartier later stond ik weer buiten het atelier van de kunstafdeling. Deel 1 van mijn missie was geslaagd. Ik had ‘iets’ om in te leveren.

Tijdens de andere colleges die dag heb ik mijn uiterste best gedaan om een mooi verhaal bij het kunstwerk te bedenken, om vervolgens rond een uur of 15.00 die middag vol trots mijn kunstwerk te presenteren. De docente, zelf een gerenommeerd kunstenares, pakte mijn schilderij aan de goede kant vast. Gelukkig maar, aan de andere kant was de verf namelijk nog nat. Vol overtuiging begon een verhaal over vele sterren die naar één doel  leiden. Ik liet haar de schetsjes zien die ik tijdens het eerste, 10 minuten durende, college gemaakt had en keek haar vol verwachting aan. De kunstkenner in haar werd wakker. Met een opperste concentratie en een daarbij behorend gezicht inspecteerde ze mijn werk. Het Action-doekje werd weggelegd en een beoordelingsformulier ingevuld.

Pas buiten het lokaal durfde ik te kijken wat mijn werk had opgeleverd. 10 minuten schetsen, een kwartiertje verven en een beetje nadenken. Een volgende onvoldoende leek mij tegemoet te komen. Tot mijn grote verbazing kreeg ik echter een 8.5! Een lachstuip maakte zich van mij meester. Een 8.5? Hoe serieus moet ik dit nemen?

Het filmpje van IKE Anderson en het verhaal van mijn schilderwerk doen mijn wenkbrauwen fronsen. Ik vraag mij af wie nou bepaald wat kunst is. Hoe serieus kan ik kunstkenners nemen wanneer ze er zo overduidelijk naast zitten? Tenzij Ikea de schilderijen voor veel te weinig geld verkoopt. Tenzij ik stiekem wel vet goed ben. Maar daar geloof ik niks van. Kan iemand mij antwoord geven?