Kapoentje

 

Nog maar een paar nachtjes en het is weer zover. De grootste kindervriend van Nederland viert zijn verjaardag. En hoewel het een raszuivere allochtoon is, met een verleden in Turkije en Spanje, is hij bij iedereen van harte welkom. Samen met zijn vrienden vult hij menig kinderhartje met een gezonde dosis spanning. Want hebben de Sint en zijn Zwarte Pieten wel een cadeautje voor de kindertjes meegenomen? Het antwoord komt elke dag weer een beetje dichterbij.

Om de spanning een plekje te geven heeft men ooit bedacht om wat liedjes over Sinterklaas te schrijven. De korte versjes worden op menig basisschool en in vele huiskamers dan ook luidkeels meegezongen. Toch vraag ik mij wel eens af, of dat wel zo verstandig is. Weten we eigenlijk wel wat we zingen? Voor de aardigheid heb ik een veelgehoord liedje eens rustig bestudeerd.

Sinterklaas kapoentje.
Gooi wat in mijn schoentje.
Gooi wat in mijn laarsje.
Dank u Sinterklaasje.

Ik vermoed dat u het, vanachter uw laptop, tablet of telefoon, zo kunt meezingen. Maar nogmaals de vraag, wat zingen we eigenlijk? Voor de afwisseling begin ik met de ontleding van dit versje bij de laatste zin. Daar valt namelijk geen speld tussen te krijgen. Dank u Sinterklaasje een loepzuivere vorm van beleefdheid. Lekker houden zo.

Dan naar zin één. Sinterklaas kapoentje.Wat is dat eigenlijk? Na enig speurwerk ben ik het woord kapoentje op meerdere plekken tegengekomen. Een opsomming van de door mij gevonden betekenissen:

• gecastreerde haan
• vreemde drommel
• deugniet
• schurk en bandiet

In het geval van de immer gerespecteerde kindervriend Sinterklaas, moet worden gedacht aan de gecastreerde haan. Een op het eerste oog niet al te vriendelijke benaming voor een zeer vriendelijke man. Maar waarom toch deze benaming? Waarschijnlijk heeft het er mee te maken dat Sinterklaas als priester celibatair leefde.

Een lied dus, dat begint met een gecastreerde haan en eindigt met een uiting van beleefdheid. Op zichzelf al bijzonder. En dan hebben we de middelste twee zinnen nog niet eens onder de loep genomen. Eerlijk gezegd schrok ik nogal van deze zinnen. Het lijkt mij volledig in strijd met de bescheiden afsluiting van het lied. Gooi wat in mijn schoentje, gooi wat in mijn laarsje. Ik hoefde het vroeger niet te proberen. Eén stuks schoeisel was voldoende. Wilde ik toch meer schoenen neerzetten dan werd mij duidelijk gemaakt dat dit behoorlijk hebberig overkwam en verre van bescheiden was.

Samenvattend, heb ik de tekst van het lied een tikkeltje aangepast, zodat we meteen weten wat we zingen:

Sinterklaas gecastreerde haan.
Gooi wat in alle schoenen die er staan.
Vergeet toch niets, vertrek niet te snel.
Lieve Sinterklaas, dank u wel.

Lieve mensen. Ik wens u allen een prachtig Sinterklaasfeest. En laat uw pret vooral niet bederven door één of andere eigenwijze columnist.

Meer Columns van mijn hand zijn HIER te vinden.